Αντί ευχών

Στον Μεγάλο Ερωτικό ο Μάνος Χατζιδάκις κατάφερε να  υμνήσει τον έρωτα καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο, με τρόπο μυσταγωγικό και εκστατικό ταυτόχρονα, δημιουργώντας έτσι το κατά τη γνώμη μου σπουδαιότερο έργο της νεότερης ελληνικής δισκογραφίας. Ποίηση που διασχίζει τους αιώνες μέσα από τους μαγικούς στίχους της Σαπφώς, του Σολωμού, του Καβάφη, του Γκάτσου και άλλων σημαντικών λογοτεχνών. Θα μου ήταν αδύνατο να σας πω ποιο από όλα τα τραγούδια είναι το αγαπημένο μου, ωστόσο νομίζω πως και ενόψει των ημερών θα ταίριαζε να αρχίσω την ανάρτηση με αυτό το μελοποιημένο απόσπασμα από το Άσμα Ασμάτων, στο οποίο η βιβλική γλώσσα σμίγει μοναδικά με το λυρισμό του τεράστιου αυτού συνθέτη.

"Αγάπη είναι κάτι που πεθαίνει, κι όταν πεθαίνει σαπίζει και γίνεται το έδαφος για να φυτρώσει μια νέα αγάπη.Δηλαδή η πεθαμένη αγάπη συνεχίζει τη μυστική ζωή της μέσα στη ζωντανή· άρα στην πραγματικότητα δεν πεθαίνει"-Περ Λάγκερκβιστ

                                                             Το φιλί-Ροντέν

"Αν μετά το θάνατό μου εκείνο το σοβαρό παλιό σπίτι κοντά στο πάρκο του Ρίτσμοντ αποδειχτεί στοιχειωμένο, θα είναι σίγουρα στοιχειωμένο από το δικό μου φάντασμα.Πόσες και πόσες νύχτες και μέρες, το ανήσυχο πνεύμα μέσα μου δεν στοίχειωνε αυτό το σπίτι όσο έμενε εκεί η Εστέλα! Όπου και αν ήταν το σώμα μου, το πνεύμα μου πάντα περιπλανιόταν,περιπλανιόταν γύρω από αυτό το σπίτι"

"Θα σου πω τι είναι πραγματική αγάπη.Είναι τυφλή αφοσίωση, αδιαμαρτύρητη αυτοταπείνωση, έσχατη υποταγή, εμπιστοσύνη και πίστη, ενάντια στον εαυτό σου κι ενάντια σε ολόκληρο τον κόσμο, να παραδίνεις όλη σου την καρδιά και την ψυχή στον τιμωρό σου."

"Όμως τα πέντε εκείνα λεπτά δεν έλεγαν να περάσουν.Κάποια στιγμή έπιανα τον εαυτό μου να σκέφτεται ότι στην πραγματικότητα ξεγελούσα τον εαυτό μου, ότι δεν ήθελα καθόλου να περάσει η ώρα επειδή Φισούν ίσως και να μην ερχότανΜόλις γινόταν ακριβώς δυο, δεν ήξερα αν έπρεπε να χαίρομαι επειδή είχε έρθει η ώρα που θα ανταμώναμε ή αν έπρεπε να λυπάμαι επειδή με κάθε λεπτό μειώνονταν οι πιθανότητες να έρθει.Σαν επιβάτης σε καράβι που απομακρύνεται από την αποβάθρα, επειδή ήξερα ότι κάθε δευτερόλεπτο που περνούσε στην πραγματικότητα με απομάκρυνε από την αγαπημένη μου που είχα αφήσει πίσω, προσπαθούσα να πείσω τον εαυτό μου ότι τα λεπτά που περνούσαν δεν ήταν τόσο πολλά και για αυτό σχημάτιζα μέσα στο μυαλό μου μικρές στοίβες από λεπτά και δευτερόλεπτα.Δεν έπρεπε να λυπάμαι κάθε λεπτό, κάθε δευτερόλεπτο, έπρεπε να λυπάμαι κάθε πέντε λεπτά!Με αυτόν τον τρόπο ανέβαλλα μέχρι το τελευταίο λεπτό τη στεναχώρια των πέντε μοναδικών λεπτών"΄

Αυτό που περιγράφει ο Ντίκενς και ο Παμούκ δεν είναι ένα από τα πιο ευδιάκριτα γνωρίσματα του έρωτα;Η αγωνία να ξαναδείς τον άλλον, η ζήλια και ο πόνος που γεννά κάθε λεπτό,σε κάθε αναπνοή, η απουσία του. Ο χρόνος που μοιάζει ατέλειωτος και κάνει τις ταινίες που προβάλλει η φαντασία να μας τρελαίνουν. Είναι αυτή η απουσία που φέρνει απόγνωση, μας φέρνει μέτωπο με ένα αδιέξοδο, από το οποίο θα βγούμε μόνο όταν αντικρίσουμε και πάλι ένα ζευγάρι μάτια. Ο πιο εύστοχος  ορισμός που έχω ακούσει για την ευτυχία είναι πως ευτυχισμένος είναι όποιος τη δεδομένη στιγμή αισθάνεται τόσο πλήρης που δεν θα ήθελε να προσθέσει ή να αφαιρέσει τίποτα από την κατάστασή του. Πείτε μου υπάρχει κάτι λιγότερο από δύο μάτια και ένα χαμόγελο, το οποίο να μπορεί να χαρίσει αυτήν την πληρότητα;

Ο κινηματογράφος έχει καταφέρει να μας δώσει απίστευτα μνημεία του ερωτικού αισθήματος.Θέλετε να ξεκινήσουμε από τη θρυλική Casablanca,με τον ανεκπλήρωτο έρωτα του Μπόγκαρτ με την Μπέργκμαν και την παραπάνω σκηνή που σημάδεψε την κινηματογραφική ιστορία και όποιον την έχει δει; Την καρτερική αγάπη στην ομώνυμη ταινία του Χάνεκε; Τη μαγεία του γαλλικού jeux de enfants, την πιο παιγνιώδη και ποιητική ιστορία αγάπης που γράφτηκε σε σελιλόιντ;Ή μήπως να μιλήσουμε για τους Ονειροπόλους του Μπερτολούτσι, όπου ο έρωτας είναι ενιαίος και αδιαχώριστος από την ορμή και το πάθος για ζωή, και την αλμοδοβαρική παράνοια του Μίλα της,όπου ο έρωτας σφιχταγκαλιάζει τη διαστροφή;

Μα γιατί τα γράφω όλα αυτά; Γιατί δεν μου πάει η καρδιά να σας ευχηθώ απλώς να περάσετε καλό Πάσχα.Αντί για την μακάβρια θρησκευτική ιεροτελεστία που βυθίζει στο πένθος και τη φρίκη του θανάτου, προτιμώ να γράψω άναρχα για κάτι σαφώς ευγενέστερο, λίγη καλή μουσική, κάποια αποσπάσματα, προτάσεις για ωραίες ταινίες, πράγματα που προτιμώ από σκοτεινές εκκλησίες. Καλύτερα να ακούσουμε ύμνους για τον έρωτα, παρά να πενθούμε για το αναπόδραστο, ψάχνοντας μάταια ελπίδα.

"Δεν είναι λίμνη η αγάπη, είναι ποταμός ,κι αν καμωθείς το βράχο, σε σαρώνει"-Μπουκάλας

Καλές γιορτές εύχομαι σε όλους!

Πουθενά δεν πάω, μ' ακούς
Ή κανείς ή κι οι δύο μαζί, μ' ακούς

Το λουλούδι αυτό της καταιγίδας και, μ' ακούς

Της αγάπης

Μια για πάντα το κόψαμε

Και δε γίνεται ν' ανθίσει αλλιώς, μ' ακούς

Σ' άλλη γη, σ' άλλο αστέρι, μ' ακούς

Δεν υπάρχει το χώμα, δεν υπάρχει ο αέρας

Που αγγίξαμε, ο ίδιος, μ' ακούς

Και κανείς κηπουρός δεν ευτύχησε σ' άλλους καιρούς

Από τόσον χειμώνα κι από τόσους βοριάδες, μ' ακούς
Να τινάξει λουλούδι, μόνο εμείς, μ' ακούς
Μες στη μέση της θάλασσας
Από μόνο το θέλημα της αγάπης, μ' ακούς
Ανεβάσαμε ολόκληρο νησί, μ' ακούς
Με σπηλιές και με κάβους κι ανθισμένους γκρεμούς
Άκου, άκου
Ποιος μιλεί στα νερά και ποιος κλαίει -ακούς;

Ποιος γυρεύει τον άλλο, ποιος φωνάζει -ακούς;
Είμ' εγώ που φωνάζω κι είμ' εγώ που κλαίω, μ' ακούς
Σ' αγαπώ, σ' αγαπώ, μ' ακούς.

                                Οδυσσέας Ελύτης-Το Μονόγραμμα

Διαδηλωτές στο Βανκούβερ φιλιούνται ανάμεσα στους αστυνομικούς